babie lato
„Babie lato“ to program nawiązujący do charakterystycznego zjawiska przyrodniczego zwiastującego koniec lata. Unoszące się na wietrze w słoneczne wrześniowe dni nici przędne pająków roztaczają aurę przyjemnej nostalgii i łagodności.
Wedle barokowej koncepcji afektów każda tonacja przenosi określony ładunek emocjonalny. Utwory dojrzałęgo baroku znanych kompozytorów niemieckich, włoskich oraz francuskich zostały skatalogowane w trzech paletach brzmieniowych: G-dur, D-dur i B-dur. Wszystkie one cechują się radosną energią, o rozmaitych odcieniach i stopniach intensywności. Dla odpowiedniego balansu zestawione zostały ze sobą zróżnicowane składy: od utworów solowych ukazujących walory brzmieniowe pojedynczych instrumentów, przez duety, po pełen skład kwartetu.
Symbolicznym pożegnaniem lata jest BIS, którą stanowi pieśń napisana do tekstu, pochodzącego z okolic Raciborza, Josepha von Eichendorffa. „O dolinach, górach i lasach“ Felixa Mendelssohna-Bartholdy‘ego została zaaranżowana na skład zespołu Aetas Baroca.
leicht inegal
Nazwa programu „Leicht inegal” nawiązuje do przenikania się kultur różnych krajów europejskich. W osiemnastowiecznej Europie przejawem tego zjawiska była wędrówka stylów muzycznych pochodzących z różnych ośrodków. W tym czasie wszedł w modę i tym samym zyskał na znaczeniu styl francuski. Cechował się on silnym zwróceniem w stronę nastrojowości, impresyjnego eksponowania różnych odcieni i barw. Był przy tym filigranowy i niezwykle wysmakowany. Zawierał w sobie duży ładunek emocjonalny zawoalowany w autonomiczną, odizolowaną od innych krajów konwencję. Mieściły się w nim zarówno fanfarowe, uwerturowe motywy, jak i najbardziej tkliwe lamenty. Jego unikatowość wynikała z faktu, że przejawiał silne związki z melodyką języka francuskiego i z niej właśnie czerpał swój kształt.
Jedną z typowych dla tego stylu manier jest inegalizacja, polegająca na nierównomiernym wykonywaniu takich samym drobnych wartości rytmicznych ujętych w pary. Prezentowany program ułożony jest na zasadzie podróży. Wyruszając ze źródeł francuskiej stylistyki kierujemy się do haendlowskiej Anglii, a następnie do Niemiec. Dzięki Telemannowi wojaże kończymy w Paryżu z napisanym we francuskim stylu kwartetem.
Jak brzmi muzyka francuska stworzona przez Niemca? Jak połączyć styl francuski z angielskim? Czy pozostaje nam zagrać jedynie „Leicht inegal”?
Sachsen 1735
„Pochwalam mój Lipsk. Jest małym Paryżem i rozwija swoich mieszkańców” (tłum. Autor)
Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832)
Saksonia w XVII i XVIII wieku była połączona z Rzeczpospolitą poprzez wspólnych władców – Augusta II Mocnego oraz Augusta III Sasa. Utwory, które znajdują się w programie Sachsen 1735 powstały w czwartej dekadzie XVIII wieku na terenie tego księstwa. Zaledwie kilkanaście lat później o klimacie historycznej stolicy Saksonii – Lipska – wypowiedział się w powyższym cytacie Johann Wolfgang von Goethe. Było to miasto czerpiące z wielu różnych kultur, co można odnaleźć w muzyce tamtego okresu. Wpływ sztuki zarówno włoskiej jak i francuskiej odcisnął swoje piętno zarówno w twórczości rodziny Bacha czy Johanna Adolpha Hassego.
via crucis
Program Via Crucis jest kontemplacyjnym, subiektywnym, rozważaniem męki chrystusowej. Łączy on w sobie kilka elementów artes liberales – sztuk wyzwolonych. Osobą spajającą ów program jest jezuita o. Józef Baka (1707-1780). Należy do najbardziej znanych przedstawicieli polskich poetów okresu baroku. Jego przemyślenia często zawierają w sobie elementy poezji metafizycznej, która znakomicie koresponduje z rozważaniami męki Pańskiej oraz barokową estetyką muzyczną. Zamierzeniem programowym jest przeniesienie odbiorcy w miejsce, gdzie sztuki łączą się w całość. Dzięki temu słuchacz zmienia się w aktywnego uczestnika wydarzenia odnajdując w sobie własny komentarz na temat mistycyzmu Drogi Krzyżowej.